Hoe verontwaardigd kun je zijn als een brief niet geplaatst wordt (ondanks toezegging) en juist een bijdrage die mééheult, wel in de krant verschijnt.
Zó verontwaardigd dat je het nóg een keer probeert:
Het ongeldig redeneren van Aleid blootgelegd.
Vorige week zaterdag hield Aleid Truijens onder de titel ‘De leraren raken op: rigide ingreep is nodig’ een pleidooi voor het mogelijk maken de educatieve master even uit te stellen. De aanleiding is helaas het ópraken van de leraren, beter: het opraken van de universitair geschoolde leraren. Dé aangedragen oplossing voor dit probleem zou nu gezocht moeten worden in het mogelijk maken de educatieve master later te volgen.
Om dit plan kracht bij te zetten, plaatste de VK afgelopen vrijdag een opinie stuk van Martijn van Dijk onder de weinig subtiele titel ‘Lerarenopleiding doodt alle talent en motivatie’.
Het plan van Aleid is m.i. rampzalig en vooral weinig doordacht. Dat studenten de lerarenopleiding niet hoog waarderen, ja zelfs saai vinden, is nog geen argument om die maar helemaal te laten overslaan.
Van alle studenten die aan een lerarenopleiding beginnen, stopt een kwart vrij snel; van de overgeblevenen stopt weer een kwart binnen drie jaar op school. Wat Aleid blijkbaar niet weet, is dat dat laatste kwart voornamelijk voorkomt bij juist diegenen die helemaal géén educatieve master hebben gedaan, maar zij-instromer zijn, in het onderwijs gehaald zijn omdat ze native speaker zijn of bijvoorbeeld al tijdens de opleiding weggeplukt worden omdat het water rectoren tot aan de lippen staat. Juist degenen die wél een didactische bagage hebben, die weten hoe ze een klas kunnen boeien, hoe ze een proefwerk moeten maken, hoe ze verschillende leerstijlen kunnen inzetten e.d, juist zij halen het vierde jaar, zo wijzen verschillende onderzoeken weinig verrassend uit. Vandaar ook de wens van de overheid dat bevoegdheid aan de bekwaamheid voorafgaat.
De wens ook dit kwart binnen te houden is voor vele opleidingen de aanleiding een ander plan tot uitvoer te brengen: bovenschoolse inductie-programma’s voor de startende docenten. Het met elkaar bespreken van problemen waar zij tegenaan lopen, het overzien van de vele mogelijkheden binnen het onderwijs (en niet alleen van die op hun eigen school) , het aangereikt krijgen van allerlei handvatten van ervaren docenten: dat alles houdt de startende leraar op de been in de eerste jaren. Het uitstellen van de educatieve master laat hem of haar al mank de klas komen binnen strompelen.
Naar analogie van Aleid’s redenering zou men evengoed het volgende kunnen beweren: er is teveel uitval, het vak Frans vindt de meerderheid niet leuk (en kijk eens: we hebben nog een leerling gevonden die dit óók zegt), dus stoppen we hier maar mee: dat zal de uitval wel beperken!
Inderdaad: onzinnig.
dr. Jan Verweij,
Lerarenopleider UvT.